TJUFT, n.; best. -et.
 Ordformer
(tiufft 1654 (: åhlatiufftet, sg. best.))
 
 
 
 Etymologi
[fsv. þiuft, þyft, f., þiufti, þyfti, n., tjuvnad, tjuvgods; jfr fvn. þýft, ffris. thiufthe; avledn. av TJUV. — Jfr TJUFTA] 
 
 
 
(†) tjuvgods l. tjuvnad; anträffat bl. ss. senare led i ssgn ÅLA-TJUFT o. avledn. TJUFTA. 
 
   
Spalt T 1690  band 34, 2005
Webbansvarig
admin_saob@svenskaakademien.se