RINGLE, n.
 Etymologi
[jfr t. ringel, ringelbiene, bilarv; larverna ligga hoprullade; till RING, sbst.1] 
 
 
 
(†) bilarv. (Sv.) Ringle .. (t.) die Ringelbiene. Möller (1790). Heinrich (1828). 
 
   
Spalt R 2097  band 22, 1958
Webbansvarig
admin_saob@svenskaakademien.se