Publicerad 1924   Lämna synpunkter
FLAGRA fla3gra2, v.2 -ade. vbalsbst. -ANDE.
Ordformer
(flaggra Weste)
Etymologi
[sv. dial. flagra; jfr d. flagre, nor. dial. flagra, isl. flǫgra; besläktat med FLAGA, sbst.2, o. FLAGGA]
1) = FLADDRA, v. 1; bl. i ssgn FLAGER-MUS.
2) (föga br.) = FLADDRA, v. 2. Frick o. Trolle 94 (1872).
3) (†) = FLADDRA, v. 4. Denne kärlekz flam’, / Som fru Elisabeth och ehr emellan flagrar. Wennæsius Vitt. 179 (1678; i bild).
4) (numera knappast br.) om vind: vara ombytlig l. föränderlig. Weste (1807; senare egenhändigt tillägg).
Ssg: FLAGER-MUS. [sv. dial. (Skåne, Hall., Blekinge) o. dan. flagermus] (i vissa trakter, bygdemålsfärgat) flädermus. Schultze Ordb. 3182 (c. 1755). Malm Fauna 126 (1877). SvFmT 10: 169 (1898; anfört fr. Skåne).

 

Spalt F 747 band 8, 1924

Webbansvarig