Publicerad 1924   Lämna synpunkter
FICKLA, v. vbalsbst. -ERI.
Etymologi
[sv. dial. fikkla (Uppl.), skämta, fikkäl (Västerb.), fuska, motsv. nor. dial. fikla, vara inställsam, pass. fiklast, komma i oordning, d. figle, vara obändig, vara inställsam l. bedräglig, t. dial. ficheln, fickeln, vara opålitlig, göra hastiga rörelser fram o. tillbaka, eng. dial. fickle, förveckla. Ordet är möjl. besläktat med FIKA]
(†) jollra, pladdra; skämta. Schroderus Modersch. 97 (1642). Ihre 1: 474 (1769).

 

Spalt F 496 band 8, 1924

Webbansvarig