ANFÄNGARE, m.
 Etymologi
[efter t. anfänger; jfr holl. aanvanger]
 
 
 
(†) upphofsman; jfr ANFÅ, v.1 FH 6: 235 (1542). Dhe andre bisper .. hafva .. varit anfängiare och anstifftare, att meniga riket mycken blodzuthgiutelse öfvergångit är. RA 1: 366 (1544). 
 
   
Spalt A 1395  band 1, 1898
Webbansvarig
admin_saob@svenskaakademien.se