Publicerad 1942   Lämna synpunkter
MAGIKER ma4giker, m.; best. -n; pl. =, äv. (med lat. ändelse) magici ma4gisi (Rydberg Frib. 71 (1857, 1866)).
Etymologi
[jfr dan. o. t. magiker; ytterst av lat. magicus, gr. μαγικός (se MAGISK)]
trollkarl, svartkonstnär; äv. oeg. Rydberg Frib. 71 (1857, 1866). Därpå samlade han sina rekvisita såsom en magiker, den där går att göra konster. Strindberg Hafsb. 154 (1890). Balzac var magiker som Faust. BonnierLittH 4: 180 (1930). — jfr FYSIKO-MAGIKER.

 

Spalt M 40 band 16, 1942

Webbansvarig