Publicerad 1979   Lämna synpunkter
SMATTA smat3a2, v. -ade. vbalsbst. -ANDE.
Etymologi
[sv. dial. smatta; jfr d. smatte, smaska, smattra, nor. smatte, smacka, suga, nor. dial. smatta, smacka; av ljudhärmande urspr. o. nära samhörigt med SMATTRA]
(numera bl. i vissa trakter, bygdemålsfärgat) smälla l. slå l. smacka (se SMACKA, v.1 a). VetAH 1758, s. 99.

 

Spalt S 7464 band 28, 1979

Webbansvarig