Publicerad 1898   Lämna synpunkter
AFRINGA a3v~riŋ2a, v. -er, -de, -t, -d. vbalsbst. -ANDE, -NING.
Etymologi
[jfr d. afringe]
— jfr RINGA AF.
1) (föga br. utom i vbalsbst. AFRINGNING) telef. gm ringning tillkännagifva afslutningen af (ett samtal). (Genom en viss inställning af telefonvefven åstadkommes, att) man hör uppringningen af centralstationen, påringningen hos abonnenten och slutligen afringningen. Fört. öfv. abonn. i Sthms allm. telef.-bol. 1 April 1884, s. 4. Kasper 1890, nr 48, s. 1.
2) (knappast br. utom i vbalsbst. AFRINGNING) med afs. på spårvagn o. d.: gm ringning gifva tecken till affärd.
Ssg: AFRINGNINGS-SIGNAL310~02. Vid samtalets slut .. (gifves) en kort men kraftig afringningssignal. Abonn. å rikstelef. 15 Nov. 1890, s. 7.

 

Spalt A 424 band 1, 1898

Webbansvarig